شناخت و نيمه شناخت

   چهار قورباغه روي كنده ي چوبي كه در كناره ي رودي بزرگ بر روي آب شناور بود، نشسته بودند. ناگهان موج بلندی از راه رسيد و كنده را به وسط رودخانه برد و آن را با جريان آب به حركت در آورد. قرباغه ها از اين سفر لذّت بخش بر روی آب به وجد آمده، شروع به رقص و خوش حالی كردند. زيرا دور شدن از كناره ی رود برايشان امری بی سابقه بود.

   لحظه ای بعد قورباغه ی اوّل فرياد زدك« چه كنده ی عجيب و غريبی! نگاه كنيد دوستان اين كنده عجيب مثل موجودات زنده راه می رود. به خدا كه هرگز تا به حال چنبن چيز‍ نشنيده بودم!»

   قورباغه ی دوم در جواب غورباغه اول گفت:« اين كنده نه راه می رود و نه حركت می كند و آن طور كه تو خيال كرده ای عجيب و غريب هم نيست. بلكه اين آب رودخانه است كه بر اساس طبيعت خود به سوی دريا سرازير است و با اين سير طبيعی كنده و ما را كه بر آن نشسته ايم با خود می برد.»

   قورباغه ی سوم گفت:« به جان خودم كه هر دو در اشتباهيد. زيرا نه كنده حركت می كند و نه رودخانه. حقيقت اين است كه فكر ما در درون ما متحرك است و همين فكر است كه ما را به گمان می اندازد كه اجسام حركت می كنند.»

   بحث سه قورباغه در اينكه چهچيزی حقيقتا در حركت است، بالا گرفت؛ امّا نتيجه ای‌ به دست نيامد.

 سپس آن سه قورباغهد متوجه قورباغه چهارم شدند كه آرام و بی صدا نشسته بود و به جر و بحث آن ها گوش می داد. هر سه با هم نظر او را پرسيند.

قورباغه ی چهارم گفت:« دوستان خوبم همه شما درست می كنند و حرف هيچكدام از شما غلط نيست. چرا كه حركت در يك زمان هم در كنده وجود دارد هم در رودخانه و هم در فكر ما.»

   امّا سه قورباغه حرف او را نپذيرفتند. چرا كه هر كدامشان معتقد بود كه حرف خودش درست است و ديگران در اشتباهند.

   امّا عجيب اتّفاقی است كه بعد از آن افتاد!

سه قورباغه ی متخاصم بعد از جنگ و جدال و مشاجره با هم كنار آمدند و دسته جمعی قورباغه ی چهارم را از روی‌ كنده به داخل رودخانه پرت كردند!